Το στόμα του κόσμου ξέρει μόνο να τρώει τα κόλλυβα εκείνων που το ίδιο σκότωσε.

2019-08-31

Πλήθος.

Άνθρωποι λογιώ λογιώ περνούν τα φανάρια της αυθαιρεσίας σκορπώντας μοιραία δυστυχήματα ακόμα στους προσεκτικότερους διαβάτες της διαδρομής "Υπάρχω".

Οι σειρήνες των ασθενοφόρων σπεύδουν να παραλάβουν τις αιμόφυρτες συνειδήσεις, ουρλιάζοντας στους ψευδομειλίχιους και πράους νομιμόφρονες της κοινωνικής σύμβασης μπας και παραμερίσουν την αδιαλλαξία τους.

Πλήθος ηλικιωμένων ηθικών αξιών μαζεύεται στον τόπο των συμβάντων και στέκει πάνω του με μια θλίψη παραγινωμένη. Τόσο, που θα 'λεγες αν πέσει ο καρπός θα γίνει αδιαφορία.

Πλήθος.

Άνθρωποι - παράλληλα σύμπαντα, φορούν ρούχα δανεικά, ξεγυμνώνοντας έτσι την αξιοπρέπεια τους. Οδηγούν δεξιοτίμονα την τύχη τους σε λάθος λωρίδες, φλερτάροντας μ' ένα τέλος που δείχνει να πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες του. Όσοι θα επιβιώσουν ως απογοητευμένοι γενναίοι θα λογίζονται.

Πλήθος.

Ανθρωποφάγες φιγούρες καραδοκούν πλάι σ' όσους πεθαίνουν από επιθυμίες. Πλευρίζουν με δόλο όσους ξεχειλίζουν από όνειρα και λυμαίνονται τις καρδιές που μοσχοβολούν ειλικρίνεια. Τα ποσοστά επιβίωσης οραματίζονται μόνο μια βίαιη λύτρωση.

Πλήθος. Ένας αριθμός που δηλώνει μεγάλη ποσότητα. Σε καμία περίπτωση όμως μια κάποια ποιότητα. Φουσκώνει σαν χείμαρρος παρασύροντας με ορμή το λευκό πέπλο της νύφης που δεν στάθηκε ποτέ στο πλευρό του ΝΑΙ της.

Πλήθος πλίθινο.

Το στόμα του κόσμου ξέρει μόνο να τρώει τα κόλλυβα εκείνων που το ίδιο έχει στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Ο πληθυντικός ευγενείας χάσκει με το στόμα ανοιχτό προς το Επέκεινα κι εκείνη η υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του, έγινε Χ ανάμεσα σε τέσσερις τελείες.

Ματίνα Κ. Καρελιώτη