Κάψε κάψε, τι θα κάψεις; Τώρα τίποτα δε μένει…
Από την αρχή του καλοκαιριού σκιαζόμασταν μη ζήσουμε το περσινό δράμα του Ματιού, τρέμαμε στην ιδέα του πιο δυνατού ανέμου, κάναμε δεήσεις τα μελτέμια να είναι απαλά και μικρής διάρκειας, αποφεύγαμε τις πολλές βόλτες σε ορεινά σημεία με πιο πυκνή βλάστηση κι όταν βρισκόμασταν σε θέρετρο με πεύκα πρώτα κοιτούσαμε τις εξόδους διαφυγής κι έπειτα στήναμε τα μπογαλάκια μας για μια μικρή δροσερή ανάπαυλα.
Όσο όμως κι αν απευχόμασταν την επιστροφή της μανιασμένης φλόγας, δυστυχώς αυτή επανήλθε με την ίδια μανία και όρεξη να κατακάψει ότι είχε απομείνει. Στάχτη η Εύβοια, η Θάσος, τα Ιωάννινα, η Άρτα, η Θήβα, ο Μαραθώνας και σήμερα αξημέρωτα ξανά η Ν. Μάκρη. Δεν αναφέρω βέβαια τις εκατοντάδες μικροπυρκαγιές που ξεσπούσαν και ξεσπούν ταυτόχρονα σε όλη τη χώρα διασπώντας έτσι τις δυνάμεις κατάσβεσης. Χρόνια και χρόνια η Ελλάδα μαστίζεται από τούτη την τραγωδία. Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο έντονο είναι το φαινόμενο, τόσο καλύτερα οργανωμένο και εξελιγμένο. Δεν ξέρω αν η λέξη «φαινόμενο» είναι σωστή. Μάλλον σωστότερη μου φαίνεται η λέξη «σχέδιο». Διότι οι πιθανότητες να καίγονται κάθε καλοκαίρι τα πάντα και ειδικότερα ότι δεν έχει καεί από το προηγούμενο είναι απειροελάχιστες για να μην πω ανύπαρκτες.
Θα μου πεις τώρα ποιο σατανικό μυαλό μπορεί να θέλει να καταστρέψει όχι μόνο τον πράσινο πνεύμονα της χώρας αλλά χωρίς οίκτο να καίει ανθρώπους, οικόσιτα αλλά και άγρια ζώα; Θα απαντήσω με βεβαιότητα πως δεν είναι ένα, αλλά πολλά. Και δεν λογίζεται για σατανικό μυαλό ο παππούς που έβαλε φωτιά επειδή αποφάσισε να κάψει τα ξερόχορτα. Δεν λογίζεται για σατανικό μυαλό ο τύπος που πέταξε το αποτσίγαρο στα ξερόχορτα. Θα μου πεις δεν εγκλημάτησαν; ΣΑΦΩΣ! Αλλά άλλο έγκλημα εκ προθέσεως κι άλλο εξ αμελείας. Σατανικός είναι ο τύπος που για να εκδικηθεί τους συγχωριανούς του πετάει δυο γκαζάκια μες στα σκίνα, σατανικός είναι αυτός που βάζει φωτιά για να απαλλαγεί το οικόπεδο του από τον χαρακτηρισμό «δασικό», σατανικός είναι αυτός που για να μην χάσει την «έκτακτη» θέση εργασίας βάζει φωτιά νομίζοντας πως είναι ελεγχόμενη.
Και μη νομίζετε πως όλα αυτά συμβαίνουν μόνο σε τοπικό επίπεδο. Όχι βέβαια! Εδώ ολόκληρος Αμαζόνιος κατακαίγεται γιατί ένας αξιολύπητος Μπολσονάρο έχει οικονομικά οφέλη από την αποψίλωση του. Μια ολόκληρη Σιβηρία καίγεται γιατί οι Ρώσοι παίζουν με τα πυρηνικά. Μια ολόκληρη Γροιλανδία καίγεται γιατί οι Δανοί αρνήθηκαν στον Τραμπ την πώληση της! Ουπς! Γράψτε λάθος. Τα παραπάνω είναι συνωμοσιολογίες. Οι αλήθεια είναι ότι φέτος κάηκε ο μισός πλανήτης από... κεραυνούς!
Τι να πω. Αν τελικά οι σκέψεις μου είναι ακραίες και δεν ευθύνεται η ανθρώπινη λαιμαργία για τούτη την πύρινη λαίλαπα, η οποία έχω την αίσθηση θα συνεχιστεί ώσπου να γίνουν όλα στάχτη, τότε αμφισβητώ και την ευθύνη της φύσης. Απλά, έχουν μπει στο παιχνίδι εξωγήινοι κι εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια.
Σχέδιο λοιπόν. Κι εμείς, τι, πώς, πού;
Γράφει η Ματίνα Κ. Καρελιώτη
