Διαβάζοντας τη Γκραγκάντα, αισθάνθηκα πως βρέθηκα στο μάτι ενός γνώριμου κυκλώνα. Λέξεις έρχονταν κι έφευγαν, πετώντας πάνω απ' το κεφάλι μου· άλλες φορές καταλάβαινα περισσότερα απ' όσα ίσως έπρεπε, κι άλλες αναρωτιόμουν για την ίδια μου την αντιληπτική ικανότητα.
Ξαναδιαβάζοντας το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού «Το αμάρτημα της μητρός μου», ξεκαθαρίζει μέσα μου ποιος μπορεί να «αποτυπωθεί» βαθύτερα και ουσιαστικότερα σ' ένα κομμάτι χαρτί. Τι είναι αυτό που κάνει έναν συγγραφέα να ξεχωρίζει από τους άλλους και ποιες είναι εκείνες οι παράμετροι που θα οδηγήσουν τις «ιστορίες» του να μιλήσουν στον πυρήνα της...
Η κρυμμένη μαγεία της ποίησης φανερώνεται περίτρανα μέσα από το αποτύπωμα που αφήνει στην ψυχή του αναγνώστη. Στην περίπτωση του Γιώργου Ρούσκα, μια ποιητική συλλογή στάθηκε η αφετηρία για ένα αναγνωστικό ταξίδι διαφορετικό από κάθε προηγούμενο. Λέξεις, έννοιες, μνήμες, χρόνος, πρόσωπα και α-πρόσωπα μεταμορφώθηκαν σε φωτεινό όχημα που τον οδήγησε...
